Πώς γίνεται η διάγνωση της χρόνιας κυστίτιδας;

Στην προηγούμενη ενότητα παρουσιάσαμε μία σειρά από συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη της κυστίτιδας. Προκειμένου όμως να διερευνηθεί περαιτέρω και να αξιολογηθεί αντικειμενικά η κατάσταση, ένας γιατρός πρέπει να κάνει μία σειρά εξετάσεων:

• Α. Εργαστηριακές εξετάσεις
• Β. Υπερηχογραφικό έλεγχο
• Γ. Ακτινολογική απεικόνιση
• Δ. Ουρομετρία
• Ε. Κυστεοσκόπηση

Α. Εργαστηριακές εξετάσεις

Α1. Μικροβιολογική εξέταση ούρων

Όπως υποδηλώνει το όνομα, ο γιατρός εξετάζει ένα δείγμα ούρων χρησιμοποιώντας ένα μικροσκόπιο. Κάποια από τα στοιχεία, τα οποία ο γιατρός ψάχνει να βρει αν υπάρχουν, είναι:

• Λευκά αιμοσφαίρια
• Ερυθρά αιμοσφαίρια
• Βακτήρια
• Κρύσταλλοι

Όλα τα παραπάνω μικροβιολογικά ευρήματα είναι ισχυροί δείκτες, για τη διάγνωση της μόλυνσης της ουροδόχου κύστης.

Α2. Τεστ ούρων με stick  (dipstick test)

Ένα τεστ με stick ούρων μπορεί να ελέγξει τα εξής:

• Οξύτητα (pH): Εάν η οξύτητα δεν είναι φυσιολογική, ο ασθενής μπορεί να έχει λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος (UTI) ή κάποια άλλη πάθηση.
• Επίπεδα πρωτεϊνών: Αυτό μπορεί να είναι συνήθως ένα σημάδι μόλυνσης ή πιο σπάνια ένδειξη νεφρικής πάθησης.
• Επίπεδα γλυκόζης: Η παρουσία σακχάρου στα ούρα είναι ένδειξη διαβήτη. Οι ασθενείς που δεν ελέγχουν το επίπεδο της γλυκόζης τους, είναι επιρρεπείς σε λοιμώξεις του ουροποιητικού τους συστήματος (UTIs).
• Λευκά αιμοσφαίρια: Αυτά υποδεικνύουν μόλυνση ή φλεγμονή, οπουδήποτε κατά μήκος της ουροφόρου οδού.
• Νιτρώδη άλατα: Αυτό σημαίνει παρουσία μόλυνσης, με συγκεκριμένο είδος βακτηρίων.
• Ερυθρά αιμοσφαίρια: Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει σημάδι λοίμωξης, λιθίασης ή νεοπλασματικών ασθενειών.

H εξέταση ούρων με dipstick που δείχνει θετικά αποτελέσματα για την ύπαρξη λευκοκυττάρων καθώς και νιτρωδών, είναι μια ισχυρή ένδειξη λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος. Το αρνητικό αποτέλεσμα τόσο για τα λευκοκύτταρα όσο και για τα νιτρώδη, είναι επίσης χρήσιμο για τον αποκλεισμό ορισμένων ασθενειών. Ωστόσο, πολλά τεστ με τίς ειδικές ταινίες (stick) ούρων, μπορεί να είναι θετικά μόνο για έναν από τους δύο προαναφερθέντες παράγοντες, οπότε η εξέταση δεν είναι επαρκής για να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα.

Α3. Καλλιέργεια ούρων

Η καλλιέργεια ούρων είναι πολύ σημαντική για τους ασθενείς:

• Πού είναι πιθανό να έχουν επιπλεγμένες  λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος (UTIs).
• Με συχνή επανεμφάνιση ουρολογικών προβλημάτων.
• Στους οποίους η αρχική αντιμικροβιακή θεραπεία έχει αποτύχει να λύσει το πρόβλημα.
• Με άτυπα πυελικά συμπτώματα, όπως χρόνια άλγη.
• Με πιθανές λοιμώξεις τού ανώτερου ουροποιητικού (Νεφρών), συμπεριλαμβανομένης και της οξείας πυελονεφρίτιδας.

Συνηθίζαμε να πιστεύουμε ότι τα όρια για την θετική καλλιέργεια ούρων ήταν στις περιπτώσεις που οι αποικίες των μικροβίων υπερέβαιναν ένα συγκεκριμένο αριθμό (> 100.000 cfu/mL). Τα τελευταία χρόνια αυτή η κλίμακα έχει αλλάξει. Θεωρούμε ότι για τις γυναίκες μια καλλιέργεια ούρων θεωρείται θετική όταν εντοπίζουμε:

1. Λευκοκύτταρα στην μικροσκοπική εξέταση ούρων.
2. Συμπτώματα λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος.

Αυτό το συμπέρασμα ισχύει ακόμη και αν ο αριθμός των βακτηρίων υπερβαίνει μετά βίας τα 100 cfu / mL.

Σημαντικές σημειώσεις

• Μελέτες έχουν δείξει ότι σε πάνω από τούς μισούς ασθενείς με αρνητικές καλλιέργειες ούρων, έχει βρεθεί Chlamydia trachomatis. Αυτοί οι ασθενείς, παρά τις αρνητικές καλλιέργειες ούρων, είχαν:
  • Τυπικά συμπτώματα ουρολοιμώξεων (UTIs).
  • Λευκά αιμοσφαίρια στην καλλιέργεια.
• Το υπόλοιπο των γυναικών που δεν εμφάνιζαν κάποιο ανιχνεύσιμο μικρόβιο, ανταποκρίνονταν στην τυποποιημένη θεραπεία για οξεία κυστίτιδα.
• Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις, ίσως όχι περισσότερες από 20%, όπου ο μικροβιακός παράγοντας μπορεί να εμφανιστεί στην καλλιέργεια ούρων και αυτό συμβαίνει συνήθως όταν συνυπάρχουν μέτρια ή σοβαρά συμπτώματα του ουροποιητικού.

Α4. Καλλιέργεια κολπικού υγρού

Ο κόλπος είναι ένα σχετικά εύκολο περιβάλλον για την ανάπτυξη των μικροβίων, ανάλογα με το μικρόβιο φυσικά. Εκτός από την τοπική φλεγμονή, τα μικρόβια μπορούν εύκολα να εισέλθουν στην ουρήθρα και στην ουροδόχο κύστη. Η ανίχνευση των μικροβίων του κόλπου, συχνά οδηγεί και στον προσδιορισμό του αιτιολογικού παράγοντα της χρόνιας κυστίτιδας. Πρέπει να επισημάνουμε εδώ, ότι η σωστή λήψη κολπικών υγρών για την διενέργεια τής καλλιέργειας  απαιτεί εξειδικευμένες δεξιότητες, γνώσεις και εμπειρία.

Υπάρχουν ειδικά πρωτόκολλα σωστής λήψης δειγμάτων και αξιολόγησης, που πρέπει να τηρούνται από τους μικροβιολόγους. Από την μέχρι τώρα πολύχρονη εμπειρία μου στα θέματα λοιμώξεων τού ουρογεννητικού έχω διαπιστώσει ότι, πολλές από τις καλλιέργειες του κολπικού υγρού που εκτελούνται από μη εξειδικευμένους στο θέμα μικροβιολόγους, κυμαίνονται από εν μέρει έως και παντελώς ανακριβείς.

Σημαντικές εμπειρικές σημειώσεις

• Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα μικρόβια που συναντάμε στις κολπικές καλλιέργειες  να είναι οι αιτιολογικοί παράγοντες της χρόνιας κυστίτιδας.
• Η κολπίτιδα (με ή χωρίς συμπτώματα) στα περισσότερα από τα περιστατικά, σχεδόν πάντοτε συνυπάρχει με τη λοίμωξη της ουροδόχου κύστης.
• Η χρόνια κολπική λοίμωξη συνήθως υποκρύπτεται δηλ. δεν εμφανίζει κλινική συμπτωματολογία, αλλά την υποψιαζόμαστε όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε, επαναλαμβανόμενες ή υποτροπιάζουσες  μυκητιασικές λοιμώξεις.
• Τόσο η συλλογή των κολπικών δειγμάτων για την καλλιέργεια, όσο και ο ίδιος ο τρόπος εργαστηριακής εκτέλεσης της καλλιέργειας, απαιτούν υψηλού επιπέδου εξειδίκευση και εμπειρία.
• Οι τρόποι θεραπείας πρέπει πάντα να περιλαμβάνουν και τά δύο όργανα, τόσο τον κόλπο όσο και την ουροδόχο κύστη.

Α5. Καλλιέργεια ιστού περιόδου

Αυτή είναι μια πολύ σημαντική και απαραίτητη εξέταση, για να δείξει εάν τα μικρόβια έχουν εισέλθει στο ενδομήτριο. Μάς παρέχει αρκετές πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του ενδομήτριου, ειδικά όταν η καλλιέργεια του κολπικού υγρού δείχνει παρουσία έντονης φλεγμονής. Ανεξάρτητα από την εύρεση του μικροβιακού αιτιολογικού παράγοντα, η πληροφορία επίσης για τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων στην περιοχή, είναι πολύ σημαντική. Από τη δική μου εμπειρία, μια σοβαρή φλεγμονή του κόλπου, έχει αρκετές πιθανότητες να συνδέεται έντονα με ένα φλεγμονώδες ενδομήτριο.

Σε περισσότερο από το 30% των περιπτώσεων, η κολπική λοίμωξη είναι ενδεικτική της ταυτόχρονης ύπαρξης μικροβιακών παραγόντων στο ενδομήτριο ή ακόμα και στις σάλπιγγες. Αυτή η κατάσταση απαιτεί στις περισσότερες των περιπτώσεων, πέραν της συνήθους θεραπείας με την λήψη φαρμάκων από το στόμα καί μια πιο ειδική ιατρική θεραπεία (δηλαδή την ενδεικνυόμενη ενδοφλέβια χορήγηση των φαρμάκων). Η θεραπεία αυτή θα έχει στόχο, την εκρίζωση των μικροβιακών παραγόντων από το ενδομήτριο.

Σημαντικές σημειώσεις

• Η παρουσία μικροβίων στο ενδομήτριο, μπορεί να αποτελέσει και τον λόγο για πρόωρη λήξη της εγκυμοσύνης, ειδικά κατά τους πρώτους δύο μήνες.
• Σύμφωνα με την εμπειρία μου, ένας από τους πιο συχνούς μικροβιακούς παράγοντες που βρίσκονται σε δείγματα ενδομήτριου είναι τα Chlamydia. Το μικρόβιο αυτό έχει βρεθεί τυπικά να είναι υπεύθυνο για τίς περισσότερες περιπτώσεις, όπου ένας τεράστιος αριθμός προσπαθειών για επίτευξη εγκυμοσύνης μέσω τού τρόπου, της εξωσωματικής γονιμοποίησης κατέληξε ανεπιτυχής (και σέ όλες φυσικά δεν υπήρχε άλλος προφανής λόγος εξήγησης).

B. Υπερηχογραφικός Ελεγχος

Β1. Υπερηχογράφημα Ουροδόχου Κύστης – Νεφρών

Στα χέρια των γιατρών που γνωρίζουν ακριβώς τι πρέπει να αναζητήσουν και να αξιολογήσουν τι συμβαίνει στο ουρογεννητικό σύστημα, το υπερηχογράφημα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο. Μπορεί να δείξει πολλά στοιχεία που μπορεί να συνυπάρχουν ή να αποτελούν παρενέργειες της χρόνιας κυστίτιδας.

Μέσω αυτής της εξέτασης, αξιολογούμε:

• Την λειτουργική ικανότητα της ουροδόχου κύστης.
• Τα υπολειμματικά ποσά ούρων.
• Υπερτροφία ή αλλοιώσεις του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης.
• Η ύπαρξη πιθανών τοιχωματικών αλλοιώσεων (π.χ. όγκων).
• Δυσλειτουργίες του μηχανισμού ούρησης.
• Νεφρικές λιθιάσεις ή διατάσεις πυελοκαλυκικού συστήματος.
• Λίθοι κυστεο-ουρητηρικής συμβολής (UVJ) / απόφραξη.

Εικόνα 1: Α. Λίθος στην αριστερή κυστεο-ουρητηρική συμβολή με ύπαρξη τοπικού οιδήματος. Β. Η δύναμη εξόδου των ούρων εμφανίζεται ελαφρώς μειωμένη στην αριστερή πλευρά σέ σχέση με την δεξιά.

Β2. Διακολπικός και Αιδοιικός Υπέρηχος

Συνήθως δεν χρησιμοποιούμε τον ενδοκολπικό ή και τον ενδο-αιδιικό  υπέρηχο στην τυπική διαγνωστική διαδικασία για λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Καθώς όμως υπάρχουν περιπτώσεις με μεγάλες διαγνωστικές δυσκολίες, η χρήση αυτής της εξέτασης μπορεί να μας δώσει πολλές πληροφορίες. Για παράδειγμα:

• Την γυναικεία δυσλειτουργία ούρησης.
• Τα συμπτώματα επιτακτικότητας τής ούρησης.
• Τις υποτροπιάζουσες λοιμώξεις της ουροφόρου οδού.
• Ακράτεια ούρων.

Οι παραπάνω παθογένειες μπορούν να συμβούν δευτερογενώς, λόγω των μορφολογικών και τοπογραφικών μεταβολών των ουρογεννητικών οργάνων.

Β2.1. Ενδοαιδοιική υπερηχογραφία (Introital Ultrasonography)

Εικόνα 2: Στην αιδοιική υπερηχογραφία, ή υπερηχογραφική κεφαλή τοποθετείται ακριβώς μπροστά από το εξωτερικό στόμιο της ουρήθρας με τον άξονα του ηχοβολέα να αντιστοιχεί στον άξονα του σώματος.

Όταν κάνουμε την εξέταση ο ασθενής βρίσκεται σε ημικαθιστή θέση, έχοντας την υπερηχογραφική κεφαλή να βρίσκεται στον ίδιο άξονα με αυτόν του σώματος. Έτσι, ο ασθενής μπορεί να πιέσει επαρκώς την ουροδόχο κύστη, κάτι το οποίο θα ήταν δύσκολο αν ήταν σε ξαπλωμένη ή σε όρθια θέση. Χρησιμοποιώντας το ενδο-αιδοιικό υπερηχογράφημα μπορούμε να εντοπίσουμε παθολογικές καταστάσεις όπως:

• Εκκόλπωμα της ουρήθρας
• Περιουρηθρικές μάζες
• Χωνοποίηση (Funneling) της ουρήθρας
• Κυστεοκήλη

Εικόνα 3: Χωνοποίηση του εγγύς (βέλη) τμήματος τής ουρήθρας (U) κατά την διάρκεια του βήχα, είναι ένα τυπικό σημάδι της ακράτειας ούρων.

Εικόνα 4: Εκκόλπωμα ουρήθρας (D) με το στόμιο (βέλος), που προκύπτει από το οπίσθιο τοίχωμα της ουρήθρας (U).

Εικόνα 5: Αιδοιικό υπερηχογράφημα στο μέσο επίμηκες πλάνο να δεικνύει, ηχομορφολογικές βλάβες στον περιουρηθρικό ιστό, με την μορφή μιας υπο-ουρηθρικής κύστης (κίτρινα βέλη).

Εικόνα 6: Αιδοιική υπερηχογραφία δεικνύουσα υπο-ουρηθρική (Μ) μάζα (βέλη), η οποία δεν φαίνεται να επικοινωνεί με τον αυλό της ουρήθρας (U).

Β2.2. Διακολπική υπερηχογραφία

Εικόνα 7: Ενδοκολπικός υπέρηχος που είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός για την ανίχνευση ουρογυναικολογικών παθήσεων, από την ουροδόχο κύστη και τη μήτρα.

Ο Ενδοκολπικός υπέρηχος καθιστά δυνατή την ανίχνευση:

• Παθολογίας της ουροδόχου κύστης.
• Λιθιάσεων στο ύψος τής κυστεο-ουρητηρικής συμβολής.
• Της μη φυσιολογικής μορφολογίας της μήτρας, συμπεριλαμβανομένων των εξαρτημάτων της.
• Τον βαθμό ακράτειας ούρων.
• Μορφολογικές και δυναμικές μεταβολές, όπως αυτές των προπτώσεων (prolapseς) στο γεννητικό σύστημα.

Εικόνα 8: Διακολπικό υπερηχογράφημα που παρουσιάζει ένα μικρό λίθο, που παρεμποδίζει την ροή των ούρων στην κυστεο-ουρητηρική συμβολή και προκαλεί διάταση του εγγύς τμήματος του συστοίχου ουρητήρα.

Εικόνα 9: Διακολπικό υπερηχογράφημα πού αναδεικνύει ένα ινομύωμα (Fibroid Mass) στην μήτρα (U) πού αναπτύσσεται εξωτερικά και πιέζει την ουροδόχο κύστη (B), δημιουργώντας προβλήματα συχνής και επιτακτικής ούρησης.

Εικόνα 10: Διακολπικό υπερηχογράφημα που φανερώνει την ύπαρξη εκκολπώματος (D) στο πλάγιο (βέλη) τοίχωμα της ουροδόχου κύστης (B).

Εικόνα 11: Διακολπικό υπερηχογράφημα που φανερώνει την ύπαρξη φυσαλιδώδους οιδήματος (βέλη) στο οπίσθιο τοίχωμα της ουροδόχου κύστης (B).

Γ. Ακτινολογική εξέταση

Γ1. Ενδοφλέβια Ουρογραφία

Η ενδοφλέβια ουρογραφία προορίζεται για περιπτώσεις όπου απαιτείται διαφορική διάγνωση. Χρησιμοποιείται κυρίως όταν μια πέτρα ή μια μάζα εμποδίζει το τελικό τμήμα του ουρητήρα και οι άλλες δοκιμασίες δίνουν ασαφή αποτελέσματα σχετικά με την αιτιολογία.

Εικόνες 12 & 13: Ενδοφλέβια πυελογραφία με κυστεογραφία σε πλευρικές και κατακόρυφες λήψεις, που παρουσιάζουν έλλειψη σκιαγράφησης στην βάση και παραμόρφωση του σχήματος της ουροδόχου κύστης, με τύπο εμφάνισης «αχλαδιού», που αποδείχθηκε να είναι αδενική κυστίτιδα με συνυπάρχουσα  λιπομάτωση στην περιοχή τής πυέλου.

Γ2. Αξονική τομογραφία

Σε μερικές περιπτώσεις, η αξονική τομογραφία θεωρείται απαραίτητη για διαφορική διάγνωση, όταν υπάρχει:

• Παθολογία μυϊκού τοιχώματος ουροδόχου κύστης.
• Προβλήματα στην περιοχή τής πυελικής χώρας.

Εικόνες 14 & 15. Τυχαία ανακάλυψη όγκου ουροδόχου κύστης. Στην αρτηριακή φάση (Α) εικόνα δεικνύουσα ένα μικρό οζώδη όγκο (βέλος) στο αριστερό πλάγιο τοίχωμα τής κύστης και το ίδιο καταδεικνύει και ή εικόνα τής φάσης απέκκρισης (Β).  

Δ. Ουρομετρία

Είναι ένα μη επεμβατικό τεστ με τη χρήση μιας ειδικής συσκευής που καταγράφει τη ροή των ούρων ενώ ο ασθενής ουρεί μέσα σέ αυτό. Κάτω από την κατάλληλη προετοιμασία ασθενούς, μπορεί να μας δώσει μια σαφή και αξιόπιστη εκτίμηση του ρυθμού ροής των ούρων (δηλαδή, πόσο εύκολο ή δύσκολα, το άτομο αυτό μπορεί να ουρήσει).

Σε πολλές περιπτώσεις όπου παρουσιάζεται πρόβλημα, αυτό μπορεί να οφείλεται στην ίδια τήν αιτία (χρόνια κυστίτιδα)  ή σε μια επιπλοκή της νόσου (στένωμα ουρήθρας). Μπορεί να προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τη χρονιότητα της ασθένειας. Υπάρχουν αρκετές  περιπτώσεις όπου τα μεταφλεγμονώδη στενώματα ουρήθρας, διατηρούν και αυξάνουν τη συχνότητα και την ένταση των υποτροπών. Υπάρχουν ορισμένα χρήσιμα στοιχεία στην ουρομετρία που αναζητούμε, όπως:

• Μέγιστη δύναμη ροής <15 mL / sec, (φ.τ. > 20)
• Χρόνος ροής > 50 sec, (φ.τ. < 30-35)
• Χρόνος μέχρι την μεγίστη ροή > 7 sec, (φ.τ. < 5)
• Υπολειμματικά ούρα > 10 mL, (φ.τ. < 5)
• Ελάχιστος συνολικός όγκος ούρησης < 150 mL, (φ.τ. > 300-350)
• Διαστήματα ούρησης > 2, (φ.τ. <2)

Ενδεικτικά :

• Σε περίπτωση αργής ή χαμηλής δύναμης ροής, μπορεί να υπάρχει:
  • Απόφραξη στον κυστικό αυχένα ή στην ουρήθρα.
  • Υπαρξη μιας αδύναμης κύστης.
• Μια γρήγορη ή πολύ δυνατή ροή ούρων, μπορεί να σημαίνει σχετική αδυναμία τού μυϊκού ουρηθρικού στρώματος ή προβλήματα πιθανής ακράτειας ούρων.

Όλα τά ανωτέρω μπορεί : 

• Να εμφανίζονται μεμονωμένα ή σε συνδυασμό.
• Συνιστούν χρήσιμες ενδείξεις ύπαρξης πιθανού προβλήματος στην ουροδόχο κύστη ή και στην ουρήθρα.
• Αποτελούν δε στοιχεία που συνοδεύουν σε αρκετές περιπτώσεις τις χρόνιες φλεγμονές της ουροδόχου κύστης ή και τις επιπλοκές που έχουν προέλθει από αυτές.
• Σέ πιο σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να φανερώνουν νευρομυικές δυσλειτουργίες τού εξωστήρα μυ τής κύστης, όπως είναι σέ πιθανούς όγκους ή σέ κακώσεις τής σπονδυλικής στήλης.

Εικόνα 16: Μία φυσιολογική ουρομετρία.

Εικόνα 17: Μία αποφρακτική ούρηση, λόγω στένωσης ουρήθρας.

Ε. Κυστεοσκόπηση

Η ουρηθροκυστεοσκόπηση (δηλ. κυστεοσκόπηση της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας) είναι η κύρια εξέταση για ασθένειες της ουροδόχου κύστης. Επιτρέπει τον άμεσο οπτικό έλεγχο της παθολογίας της ουροδόχου κύστης. Οι σύγχρονες και τεχνολογικά προηγμένες κυστεοσκοπικές συσκευές παρουσιάζουν λεπτομερείς και μεγεθυμένες εικόνες, επιτρέποντας στον γιατρό να κάνει πράγματα όπως:

• Να διαγνώσει τον τύπο της ασθένειας.
• Να αξιολογήσει την έκταση της φλεγμονώδους περιοχής.
• Να εκτιμήσει τη χρονιότητας του προβλήματος.
• Να αξιολογήσει τον τύπο της θεραπείας που πρέπει να εφαρμόσει.
• Να εκτιμήσει την διάρκεια της θεραπείας.

Διαδικασία της Κυστεοσκόπησης

Εικόνα 18: Εισαγωγή του κυστεοσκοπίου στην ουροδόχο κύστη.

Η κυστεοσκόπηση είναι μια ανώδυνη εξέταση την οποία εκτελούμε στο εργαστηριακό μας περιβάλλον με τον ακόλουθο τρόπο:

1. Εφαρμόζουμε τοπική αναισθησία με γέλη στην ουρήθρα.
2. Στη συνέχεια εισάγουμε το κυστεοσκόπιο, το οποίο αποτελείται από ένα λεπτό μεταλλικό σωλήνα, μέσω του οποίου διέρχεται ο μεγεθυντικός φακός.
3. Αυτό με τη σειρά του συνδέεται με μια ειδική εκπομπή δέσμης φωτός, έτσι ώστε η οπτική εικόνα που λαμβάνεται να είναι σαφής και λεπτομερής.

Ο εξοπλισμός των κυστεοσκοπίων και οι εξελιγμένες τεχνολογικά πηγές δέσμης φωτός, δημιουργούν τις απαραίτητες συνθήκες για σωστή αξιολόγηση. Η εμπειρία του ουρολόγου είναι προϋπόθεση για τη σωστή αξιολόγηση της φλεγμονής. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ενεργούμε με βάση τις ανιχνεύσιμες ύποπτες εικόνες και πιο συγκεκριμένα:

• Οι βλάβες μπορεί να είναι είτε περιορισμένες είτε να καλύπτουν σχεδόν ολόκληρο το κυστικό τοίχωμα.
• Σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτούν διαφορική διάγνωση, καθώς άλλες κακοήθεις βλάβες μπορεί να αποκρύπτονται.
• Εάν κατά τη διάρκεια της εξέτασης υπάρχουν διαγνωστικά προβλήματα, τότε η δειγματοληψία ιστών από τις ύποπτες περιοχές χρησιμοποιείται για τη διάγνωση.

Εικόνα 19: Διάφορες μορφές χρόνιας κυστίτιδας ορατές μέσω κυστεοσκόπησης. Διακρίνουμε διάφορες περιπτώσεις, μεμβρανώδους τριγωνίτιδας, κυστικής κυστίτιδας, αδενικής κυστίτιδας, ερυθηματώδους κρυσταλλικής ασβεστοποίησης.

Δείτε επίσης:

• Ποια είναι τα συμπτώματα της κυστίτιδας;
• Πως θεραπεύεται η κυστίτιδα;