Καρκίνος Προστάτη

Σημείωση: Μετά από αιτήματα ασθενών, θα εμπλουτίσουμε την σελίδας μας για το θέμα του καρκίνου (και κυρίως την άμεση σχέση προστατίτιδας με καρκίνο) περισσότερο τις επόμενες ημέρες. Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον και την υποστήριξή σας. (30/11/2019)

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

Τι είναι ο καρκίνος του προστάτη;

Είναι η ασθένεια που απασχολεί σήμερα, ίσως και τον μεγαλύτερο αριθμό ατόμων, που κυμαίνονται ηλικιακά μετά τά 55-60 χρόνια, με αύξηση του ποσοστού εμφάνισης ανάλογη με την αύξηση της ηλικίας, αφού το 10% εμφάνισης σε μικρότερες ηλικίες των 55-65 ετών, αυξάνεται σχεδόν στό 30% ή και 40%, σε μεγαλύτερες ηλικίες ιδιαίτερα μετά τά 70 χρόνια.

Περισσότερο από 200.000 νέες περιπτώσεις και περίπου 30.000 θάνατοι, αποδίδονται κάθε χρόνο στον καρκίνο του προστάτη, αναφορικά μέ  μελέτες που έχουν γίνει και δημοσιευτεί επίσημα στην Αμερική. Το ποσοστό φαίνεται να είναι αρκετά αυξημένο στην έγχρωμη φυλή (Αφρικανο-Αμερικάνοι), τόσο σε ποσοστά εμφάνισης της ασθένειας όσο και σε αριθμούς ατόμων που καταλήγουν σε θάνατο από την ασθένεια. Αντιθέτως σε άλλα μέρη όπως ή Ασία και ή Λατινική Αμερική εμφανίζουν πολύ χαμηλότερα ποσοστά της ασθένειας.

Ο προστατικός καρκίνος έχει σχετικά αργή ανάπτυξη, συνήθως δεν εμφανίζει συμπτώματα που σχετίζονται με την ασθένεια και τις περισσότερες φορές – ιδίως εάν ό ασθενής δεν παρακολουθείται τακτικά από ουρολόγο – γίνεται αντιληπτός μόνο όταν έχει κάνει μετάσταση ή και κάποιες άλλες φορές, όταν αποτελέσει εύρημα  παρακλινικών εξετάσεων κατά κύριο λόγο στους ασθενείς που προσέρχονται για δυσουρικά ενοχλήματα, πιθανά λόγω διόγκωσης του προστάτη αδένα.

Παρά το γεγονός  ότι εμφανίζει ένα προφίλ βραδείας εξέλιξης ,ανά πάσα στιγμή και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ,αρχίζει να εξελίσσεται με πολύ ταχείς ρυθμούς (αποκτά επιθετική συμπεριφορά), που οδηγούν τόσο σε τοπική επέκταση μετά από διήθηση της κάψας (που αποτελεί και το τελευταίο φρούριο αναχαίτισης του οργάνου), όσο και σε μεταστάσεις των καρκινικών κυττάρων σε άλλα όργανα κατά κύριο λόγο μέσα από την λεμφική οδό όπου καί μεθίσταται στους λεμφαδένες της περιοχής της πυέλου και μέσα από την αιματική οδό σε όργανα όπως είναι κατά σειρά,  το ερειστικό σύστημα (οστά πυέλου και σπονδυλικής στήλης), πνεύμονες, ήπαρ (συκώτι), εγκέφαλο κ.λπ.

Όταν ο καρκίνος την στιγμή της διάγνωσης είναι ακόμα περιορισμένος μέσα στα όρια του αδένα, τότε ή θεραπεία του θα είναι ριζική. Από την ώρα όμως, που είτε έχει διηθήσει την κάψα του οργάνου και έχει επεκταθεί εξωτερικά, είτε έχει δώσει μεταστάσεις σε άλλα όργανα, ή όποια αντιμετώπιση δεν μπορεί να επιφέρει ριζική λύση ,αλλά οί δυνατότητες που μας δίνουν σήμερα τά μέσα που διαθέτουμε, μας κάνουν να βελτιώνουμε τά ποσοστά επιβίωσης των ασθενών, κατά περίπτωση βέβαια, πολλές φορές προσφέροντας ένα βελτιωμένο επίπεδο ζωής στους ασθενείς.

Τι προκαλεί καρκίνο του προστάτη;

Όπως προανέφερα ο καρκίνος του προστάτη αυξάνει δραματικά με την ηλικία. Ενώ σε άνδρες μικρότερους των 50 ετών το ποσοστό εμφάνισης δεν ξεπερνά το 1%, σε ηλικίες μεγαλύτερες των 65 ετών, περίπου οί 2 στους 5 έχουν την ασθένεια. Άνδρες με οικογενειακό  ιστορικό δηλ. να έχουν πρόσωπο συγγενικό με καρκίνο προστάτη, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο  εμφάνισης της ασθένειας σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Παρά το γεγονός ,ότι δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ποιοι είναι οί παράγοντες πού μπορεί να οδηγούν στην εμφάνιση της νόσου, εν τούτοις εργασίες σημαντικές σε αριθμό ασθενών, έχουν δείξει την σχέση του καρκίνου του προστάτη με την διατροφή. Άνδρες πού καταναλώνουν μεγάλες  ποσότητες  λίπους –κυρίως κόκκινο κρέας και άλλα ζωικά λίπη-είναι περισσότερο επιρρεπείς στην ανάπτυξη της νόσου.

Η ασθένεια φαίνεται να εμφανίζεται σε μεγάλα ποσοστά σε λαούς πού καταναλώνουν στην διατροφή τους σημαντικά ποσά από ζωικά λίπη και γαλακτοκομικά , ενώ εμφανίζεται σε χαμηλά ποσοστά σε λαούς με άλλες διατροφικές συνήθειες όπως ρύζι, προϊόντα  σόγιας και δημητριακά. Φαίνεται ότι και ό τρόπος προετοιμασίας του φαγητού με κρέας, ιδίως όταν αυτό παρασκευάζεται σε υψηλές θερμοκρασίες, οδηγεί στην παραγωγή ουσιών πού φαίνεται να έχουν καρκινο-γενετικές  ιδιότητες και επιπροσθέτως ή αυξημένη παραγωγή της τεστοστερόνης λόγω υπερκατανάλωσης ζωικών λιπών, φαίνεται να παίζει ένα ρόλο αυξητικού παράγοντα των καρκινικών κυττάρων.

Επίσης άνθρωποι πού είναι εκτεθειμένοι στο εργασιακό τους περιβάλλον σε τοξικά προϊόντα, όπως στα εργοστάσια παρασκευής συσσωρευτών-μπαταριών , στα εργοστάσια ελαστικών, σε χώρους ύπαρξης μετάλλων χαλκού κ.λπ. διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Φαίνεται επίσης ότι παθήσεις  προστάτου πού παραμένουν χωρίς αντιμετώπιση ή δεν θεραπεύτηκαν στο παρελθόν, όπως είναι οί χρόνιες προστατίτιδες, διαδραματίζουν ένα πολυπαραγοντικό ρόλο σύνδεσης  με την εμφάνιση του καρκίνου και θα έλεγα ότι έχουν αρχίσει τελευταία να αποτελούν στοιχείο σοβαρής έρευνας από επιστήμονες της μοριακής βιολογίας ,οί οποίοι με την χρήση των μικροσκοπίων και των ειδικών τεχνικών πού εφαρμόζουν, έρχονται και καταθέτουν σαφείς ενδείξεις σύνδεσης των δύο αυτών παθολογικών καταστάσεων, πού ή μία εμφανίζεται σαν πρόδρομος της άλλης κάτω από ορισμένες συνθήκες.

Πότε αναζητούμε ιατρική βοήθεια;

Αναζητούμε εξέταση από τον ουρολόγο όταν υπάρχουν τά ακόλουθα συμπτώματα και σημεία:

  • Δυσκολία στο ξεκίνημα της ούρησης
  • Όταν σταματά απότομα η ούρηση
  • Συχνή ούρηση (περισσότερο από 5-6 φορές την ημέρα)
  • Νυκτουρία (ούρηση πού διακόπτει τον νυκτερινό ύπνο)
  • Πόνος κατά την ούρηση
  • Πόνος κατά την εκσπερμάτιση
  • Οίδημα στα κάτω άκρα
  • Αιματουρία
  • Αιμοσπερμία

Αναζητούμε επείγουσα εξέταση σε ουρολόγο όταν εμφανίσουμε ένα από τα παρακάτω προβλήματα:

  • Συμπτώματα οξείας φλεγμονής του ουροποιητικού, όπως κάψιμο στην ούρηση, επιτακτική ούρηση, συχνουρία ή και πυρετό.
  • Επίσχεση ούρων δηλ. να ζορίζεσαι να ουρήσεις αν και πηγαίνεις συχνά και ουρείς από λίγο ή και καθόλου με πόνο στην κύστη.
  • Οξεία νεφρική ανεπάρκεια δηλ. έχεις λίγα ούρα, παρά του ότι πίνεις αρκετό νερό, αισθανόμενη ταυτόχρονα και μια κάποια γενική αδιαθεσία.
  • Αίσθηση βαθύ πόνου στα οστά, π.χ. στην λεκάνη, στην μέση κ.λπ. ιδίως όταν δεν εμφανίζει σημεία υποχώρησης.
  • Όταν νοιώσουμε αδυναμία στα πόδια, αδυναμία βάδισης, κούραση, δυσκολία στην ούρηση, αίσθημα μουδιάσματος χαμηλά στην κοιλία ή στην βουβωνική περιοχή ή στα πόδια (πιθανό συμπιεστικό σύνδρομο σπονδυλικής στήλης).

Ποια άτομα θα πρέπει να εξετάζονται ουρολογικά κάθε χρόνο;

  • Άνδρες ηλικίας 50 ετών και πάνω.
  • Άτομα πού ευρίσκονται στην ομάδα υψηλού ρίσκου, όπως αυτά με κληρονομικό  ιστορικό στην οικογένεια ή στο άμεσο συγγενικό περιβάλλον.
  • Άτομα πού είχαν στο παρελθόν χρόνια προστατίτιδα και δεν την έχουν θεραπεύσει (έστω και αν δεν έχουν συμπτώματα).
  • Παχύσαρκα άτομα.
  • Αυτοί που ασχολούνται με εργασίες σε χώρους που έχουν τοξικά, όπως χρώματα, ελαστικά, μέταλλα κ.λπ.
  • Ασθενείς που κάνουν θεραπεία υποκατάστασης με ορμόνες π.χ. μέ σκευάσματα τεστοστερόνης.
  • Ασθενείς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά για διάφορες παθήσεις όπως αυτές του συνδετικού ιστού, άτομα μεταμοσχευμένα κ.λπ.

Πώς θα πρέπει να εξετάζεται το κάθε άτομο για την διάγνωση του καρκίνου του προστάτη;

Η ορθή εξέταση του προστάτη αδένα πρέπει να περιλαμβάνει τον ακόλουθο έλεγχο:

Δακτυλική εξέταση

Με την δακτυλική εξέταση ο ουρολόγος μπορεί να πάρει πολλά στοιχεία απολύτως χρήσιμα για την διάγνωση κάποιας πάθησης στον προστάτη, όπως:

  • Σημεία ύπαρξης χρόνιας φλεγμονής.
  • Ψηλάφηση υπόσκληρων οζιδίωνή σκληρών περιοχών του αδένα.
  • Ψηλάφηση των σπερματοδόχων κύστεων για φλεγμονή ή για τυχόν επέκταση του καρκίνου.
  • Αξιολόγηση μεγέθους του αδένα.
  • Ύπαρξη πυώδους ή αιματηρού προστατικού υγρού.

Εργαστηριακή μέτρηση του προστατικού αντιγόνου (PSA)

Ο συνήθης πλέον εργαστηριακός προσδιορισμός του ειδικού προστατικού αντιγόνου μπορεί κατ΄αρχάς να μας παράσχει πληροφορίες σε αρκετές περιπτώσεις για την κατάσταση του προστατικού ιστού σε περίπτωση που είναι αυξημένη η τιμή του, όπου θα πρέπει να γίνει διαφορική διάγνωση των προστατικών παθήσεων (δηλ. αν είναι φλεγμονή ή καλοήθη διόγκωση ή καρκίνος).

Ωστόσο, στην περίπτωση της χαμηλής τιμής PSA, δεν σημαίνει ότι ο ασθενής είναι ασφαλής, αφού μπορεί να έχει:

  • προχωρημένη φλεγμονή
  • υπερτροφιία
  • καρκινικό ιστό

που είναι αλλοιώσεις που δεν αντικατοπτρίζονται απλά στην μέτρηση του PSA.

Σχέση του PSA με την πιθανότητα ύπαρξης καρκίνου του προστάτη

Λαμβάνουμε το PSA υπόψη όταν είναι αυξημένο πάνω από το όριο (για μας τους ουρολόγους αυτό είναι το 2.5 ng/ml και όχι το 4ng/ml) ή και όταν υπάρχει αύξηση μεταξύ δύο μετρήσεων πού γίνονται μέσα στον χρόνο ανώτερη από 0.5 ng/ml. Πρέπει όμως να γίνεται πάντα σε συνδυασμό με την δακτυλική εξέταση και κυρίως με το διορθικό υπερηχογράφημα, όπου η ύπαρξη της οποιασδήποτε ύποπτης εστίας ή σημείων πού εγείρουν άμεσα ή έμμεσα την υποψία για βλάβη, μας επιβάλλει να προχωρούμε στο επόμενο βήμα της διενέργειας της βιοψίας.

Διορθικό υπερηχογράφημα (TRUS)

Είναι εξέταση άκρως σημαντική που θα πρέπει να εκτελείται από εξειδικευμένο και με μεγάλη εμπειρία στά υπερηχογραφήματα ουρολόγο καί με γνώσεις σημαντικές στην παθολογική υπερηχογραφική εικόνα στον προστάτη αδένα, αφού ή εξέταση είναι δυναμική (δηλ. διαδραστική). Είναι τεράστιας σημασίας, ο ιατρός να έχει λάβει εξειδίκευση στο να αναλύει όλα τα μη φυσιολογικά στοιχεία της εικόνας, με την χρησιμοποίηση όλων των δυνατοτήτων που έχει το μηχάνημα. Εδώ επίσης, μπαίνει ο πολύ σημαντικός ρόλος ενός καλού και πολύ σύγχρονου μηχανήματος υπερηχογραφίας, και συγκεκριμένα με την χρήση του έγχρωμου και του δυναμικού Ντόπλερ και με την δυνατότητα της τρισδιάστατης ανάλυσης και απεικόνισης.

Όλες οι ύποπτες εστίες όπως μια υποηχογενή αλλοίωση με όχι τόσο σαφή όρια και με αυξημένη αιμάτωση στην περιφερική ζώνη, όπως και περιοχές με ισοηχογένεια αλλά αυξημένη αγγείωση 3ου βαθμού, επιβάλλουν την περαιτέρω διερεύνηση με διορθική υπερηχογραφικά  κατευθυνόμενη βιοψία.

Λήψη δειγμάτων προστατικού ιστού

Η μέθοδος  που σήμερα πλέον χρησιμοποιείται στα σύγχρονα ιατρεία και διαγνωστικά κέντρα ,είναι ή διορθική  υπερηχογραφικά κατευθυνόμενη βιοψία του προστάτη. Αυτή ή μέθοδος μας δίνει την δυνατότητα να παίρνουμε τά δείγματα από τις συγκεκριμένες περιοχές πού συνήθως  αναπτύσσεται ό καρκίνος , να σχεδιάζουμε  με τον καλύτερο και πιο οργανωμένο τρόπο τά σημεία εισόδου της βελόνας ,να υπολογίζουμε το μέγεθος και τά όρια της κάθε ζώνης ή περιοχής του προστάτη, όυτως ώστε να μην συμπίπτουν τά δείγματα (δηλ. να μην παίρνουμε από τά ίδια σημεία τά τεμάχια του ιστού) και να υπολογίζουμε τον ακριβή αριθμό βιοψιών , προκειμένου να καταφέρουμε να μειώσουμε στο ελάχιστο τις πιθανότητες να μας διαφύγουν καρκινικά κύτταρα, πού τυγχάνει να ευρίσκονται σε ορισμένα μόνο σημεία του αδενικού ιστού. Την ίδια στιγμή και αφού ολοκληρώσουμε τον αριθμό των προσχεδιασμένων βιοψιών ,με την χρήση των επιπλέον δυνατοτήτων του μηχανήματος, ανιχνεύουμε όλες τις  ύποπτες υπερηχογραφικά εστίες, πού παρουσιάζουν  και την μεγαλύτερη ταυτόχρονα αγγειοβρίθεια, λαμβάνοντας επιπλέον ιστοτεμάχια και  αυξάνοντας με αυτόν τον τρόπο, δραστικά πλέον τις πιθανότητες να περιληφθεί ή  καρκινική βλάβη μέσα στο υλικό βιοψίας.

Σήμερα ό μικρότερος αποδεκτός αριθμός λήψης δειγμάτων προστατικού ιστού είναι το 10, ενώ ό αριθμός  από 15 – 18 βιοψίες , αποτελεί την συνήθη πρακτική. Σε μερικά κέντρα προχωρούμε ανάλογα με το μέγεθος του αδένα και την υπερηχογραφική εικόνα σε 25-28 βιοψίες. Οί στόχοι της βιοψίας είναι δύο, αφενός μέν ή ανίχνευση του καρκινωματώδους ιστού και αφετέρου ό υπολογισμός του βαθμού της  κακοήθειας του, δηλαδή πόσο διαφοροποιημένο είναι το καρκινικό κύτταρο  από το φυσιολογικό. Η κλίμακα πού σήμερα ευρέως χρησιμοποιείται λέγεται Gleason score, με την βαθμολογία  να αρχίζει από το 2 (ελάχιστα κακόηθες) και να φθάνει μέχρι και το 10 (πολύ επιθετικό καρκίνωμα).

Πώς θα υπολογίσουμε εάν υπάρχει καρκινική διασπορά;

Αφού έχει γίνει ή διάγνωση της ύπαρξης του καρκίνου, το επόμενο βήμα είναι να αξιολογηθεί εάν τά καρκινικά κύτταρα έχουν ξεφύγει από τον προστάτη αδένα και έχουν διασπαρεί σε διάφορα όργανα. Σύμφωνα βέβαια με τον προηγούμενο έλεγχο και με τά αποτελέσματα πού έχουμε, ένας μεγάλος αριθμός ασθενών δεν χρειάζεται να υποβληθεί σε περαιτέρω εξετάσεις. Υπάρχουν σήμερα σαφείς πλέον οδηγίες για το ποιοι ασθενείς χρειάζεται να προχωρήσουν σε επιπλέον διαγνωστικούς ελέγχους με στόχο  να έχουμε μια πλήρη και σαφή εικόνα της κατάστασης τους. Σε περίπτωση όμως πού υπάρχουν στοιχεία είτε από την κλινική εικόνα είτε από τον παρακλινικό έλεγχο πού μας αυξάνουν τις πιθανότητες ύπαρξης εξωπροστατικής επέκτασης , είμαστε υποχρεωμένοι να συστήσουμε στους ασθενείς την πραγματοποίηση περαιτέρω ελέγχου πού περιλαμβάνει :

  • Αξονική τομογραφία (CT scan)
  • Σπινθηρογράφημα οστών(Bone scan)
  • Μαγνητική τομογραφία (MRI)

Με την πραγματοποίηση του ανωτέρω ελέγχου, μπορεί να προσδιορισθεί με περισσότερες πλέον πληροφορίες και το στάδιο της νόσου. Η νόσος εξελίσσεται σε 4 στάδια τά οποία και είναι:

  1. Στάδιο Τ1. Είναι το πιο πρώιμο στάδιο όπου ό καρκίνος ανευρίσκεται μόνο μικροσκοπικά, στο αποσταλέν προς εξέταση υλικό μετά από προστατεκτομή για καλοήθη νόσο, με τά καρκινικά κύτταρα να διηθούν λιγότερο από το 5% του υλικού (T1a) ή με τά καρκινικά κύτταρα να διηθούν περισσότερο από το 5% του υλικού (T1b),ή σε παρασκευάσματα ιστού τυχαίας βιοψίας πού έγινε πιθανά λόγω ξαφνικής αύξησης του PSA (Τ1c).
  2. Στάδιο Τ2. Είναι το στάδιο όπου ό καρκίνος είναι ψηλαφητός και εάν ή βλάβη γίνεται αισθητή μόνο στον ένα λοβό είναι στάδιο (T2a) ,ενώ εάν ή αλλοίωση της σύστασης του ιστού ψηλαφάται και στους 2 λοβούς τότε είναι στάδιο (T2b).
  3. Στάδιο Τ3. Ο καρκίνος έχει διηθήσει την προστατική κάψα και έχει επεκταθεί εξωτερικά μόνο από την μια πλευρά (T3a) ,ή από τις δύο πλευρές (T3b) ή διηθεί και τις σπερματοδόχους κύστεις (T3c).
  4. Στάδιο Τ4. Σε αυτή την περίπτωση ό καρκίνος διηθεί τά γειτονικά όργανα όπως ,τον αυχένα της κύστεως (T4a) , τον έξω σφιγκτήρα (T4b),το τοίχωμα του ορθού (T4c), τους ανελκτήρες μυς του ορθού (T4d),ή επεκτείνεται και διηθεί το πλάγιο τοίχωμα της πυέλου (T4e).

Θεραπευτικές επιλογές για καρκίνο προστάτη

Προκειμένου να  καταλήξουμε  στην καλύτερη επιλογή  θεραπείας  για κάποιο  άτομο που θα βρεθεί ξαφνικά να πάσχει από καρκίνο προστάτου, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, τους ιατρικούς λόγους πού έχουν σχέση με το στάδιο που ευρίσκεται ό όγκος ή τις πιθανότητες  επανεμφάνισης  της  ασθένειας  μετά από  την αρχική μας επιλογή, στοιχεία που βασίζονται στο ιστολογικό σκορ της βιοψίας (Gleason score) και στην τιμή του PSA. Επίσης  θα πρέπει να σκεφτούμε την όποια επιλογή μας , σε σχέση με την ηλικία  αλλά και το προσδόκιμο επιβίωσης  του ασθενούς.

Στην συνέχεια θα παραθέσω τις επιλογές αντιμετώπισης της ασθένειας σύμφωνα με το στάδιο της νόσου:

  • Στάδιο Τ1. Σε αυτό το στάδιο συνήθως έχουμε να κάνουμε με καρκίνους μικρούς (δηλ. περιορισμένους σε μέγεθος) και χαμηλού ιστολογικού σκόρ. Αυτοί αυξάνονται με αργούς ρυθμούς και μπορεί ποτέ να μην προκαλέσουν συμπτώματα ή άλλα προβλήματα υγείας. Η επιλογή θεραπείας σε ασθενείς ανεξαρτήτου ηλικίας αλλά υγιείς, είναι ή ριζική προστατεκτομή. Εάν είναι προχωρημένης ηλικίας δηλ. πάνω από 80 ετών με αρκετά προβλήματα υγείας από άλλα όργανα, επιλογή μπορεί να είναι και ή ακτινοθεραπεία (συνήθως εξωτερική  ακτινοβολία ή και βραχυθεραπεία). Μια άλλη επιλογή επίσης για υπερήλικες ασθενείς με προβλήματα υγείας , μπορεί να είναι και ή προσεκτική παρακολούθηση.
  • Στάδιο Τ2. Οί καρκίνοι πού είναι σε αυτό το στάδιο, έχουν διαφορετική συμπεριφορά  και μπορεί πολύ γρήγορα να εξελιχθούν και να διηθήσουν την προστατική κάψα ή και να δώσουν συμπτώματα από την νόσο. Η επιλογή θεραπείας σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ή άμεση χειρουργική παρέμβαση (ριζική προστατεκτομή) με διατήρηση του αγγειονευρώδους δεματίου και με ενδεχόμενο λεμφαδενικό περιορισμένο καθαρισμό μόνο της έσω λαγονίου αλυσίδας ,στις περιπτώσεις πού έχουμε προεγχειρητικό  ιστολογικό σκόρ ίσο ή πάνω από επτά(> 7) ή ειδικό προστατικό αντιγόνο μεγαλύτερο από 10 (> 10 ng/ml). Άλλοι συνάδελφοι μπορεί να προτείνουν ακτινοθεραπεία ,ιδίως σε μεγαλύτερους ασθενείς και άτομα με προβλήματα υγείας. Η προσεκτική παρακολούθηση με παρέμβαση την δεδομένη στιγμή της αλλαγής της συμπεριφοράς του καρκίνου, είναι επίσης μια άλλη επιλογή για μερικούς ουρολόγους, κυρίως για άτομα μεγάλης ηλικίας και με πολλά προβλήματα υγείας αλλά και χωρίς συμπτώματα από την ασθένεια μέχρι εκείνη την στιγμή.  Γενικά οί θεραπευτικές επιλογές σε αυτό το στάδιο για νεώτερους και υγιείς ασθενείς είναι οί ακόλουθες:
    1. Ριζική προστατεκτομή με πυελική λεμφαδενεκτομή ,σε μερικές περιπτώσεις και με προηγηθείσα ορμονοθεραπεία.
    2. Εξωτερική ακτινοβολία με ή όχι ορμονοθεραπεία.
    3. Βραχυθεραπεία με ή όχι ορμονοθεραπεία.
    4. Βραχυθεραπεία και εξωτερική ακτινοβολία σε συνδυασμό.
    5. Κρυοχειρουργική (ό καρκινικός ιστός ψύχεται με αποτελέσματα σε μερικές αναφορές  συγκρίσιμα με αυτά της ακτινοθεραπείας).
  • Στάδιο Τ3. Εδώ έχοντας διηθήσει την προστατική κάψα με εξωτερική επέκταση οί επιλογές εξαρτώνται και από την ηλικία και την κατάσταση υγείας του ασθενούς και είναι γενικά οί παρακάτω:
    1. Ριζική προστατεκτομή χωρίς διατήρηση των στυτικών νεύρων, σε επιλεγμένες περιπτώσεις με περιορισμένη ή εκτεταμένη πυελική λεμφαδενεκτομή  και με προηγηθείσα  ορμονοθεραπεία  σε μερικές περιπτώσεις.
    2. Εξωτερική ακτινοβολία  με ορμονοθεραπεία.
    3. Ορμονοθεραπεία  μόνο.
    4. Προσεκτική παρακολούθηση μόνο σε ασθενείς χωρίς ακόμα συμπτώματα από την ασθένεια και με πολλά προβλήματα υγείας.
  • Στάδιο Τ4. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε συμπτώματα από την επέκταση της νόσου στα γειτονικά όργανα ή και μακρινά όπως τά οστά και οί πνεύμονες. Οί επιλογές σε τέτοιες καταστάσεις είναι:
    1. Ορμονοθεραπεία.
    2. Εξωτερική ακτινοβολία (σε επιλεγμένες περιπτώσεις) με ορμονοθεραπεία.
    3. Διουρηθρική προστατεκτομή για ασθενείς με αιματουρία ή απόφραξη των ούρων.
    4. Προσεκτική παρακολούθηση για τους ασθενείς αυτούς πού δεν έχουν συμπτώματα ή έχουν μεγάλα προβλήματα υγείας για άλλους λόγους.

Εάν υπάρχουν συμπτώματα πού δεν υποχωρούν αλλά και σημεία ανάπτυξης και διασποράς της ασθένειας ,τότε τίθεται θέμα για επιλογή της χημειοθεραπείας. Η θεραπεία επίσης του σταδίου 4 πολλές  φορές είναι καθαρά παρηγορητική για βελτίωση του επιπέδου επιβίωσης του ασθενούς με μεθόδους πού ανακουφίζουν από τά συμπτώματα.

Μέθοδοι θεραπείας σε εντετοπισμένη νόσο (περιορισμένη μέσα στον προστατικό ιστό πού οριοθετείται από την κάψα)

Α. Χειρουργική θεραπεία

Ανοικτή ριζική προστατεκτομή

Η μέθοδος πού εφαρμόζεται ακόμη και σήμερα σε πολλά νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα ,αφού είναι αυτό πού έχουν μάθει οί περισσότεροι ουρολόγοι ,ακόμα και οί νέοι ,με δεδομένο και την έλλειψη του τεχνολογικού εξοπλισμού και της κατάλληλης εκπαίδευσης για λαπαροσκοπικές ή και ρομποτικές επεμβάσεις.

Λαπαροσκοπική ριζική προστατεκτομή

Πραγματοποιείται με διάνοιξη  συνήθως 5 μικρών οπών στην κοιλιακή χώρα ,μέσα από τις οποίες εισάγονται τά τροκάρ και μέσω αυτών τά ειδικά χειρουργικά εργαλεία ,μετά από διάταση της ενδοπεριτοναικής κοιλότητας , πού διευκολύνει και την όραση και τον χειρισμό των εργαλείων. Πλεονεκτήματα έναντι της ανοικτής ,είναι ή απουσία κοιλιακής τομής με ότι αυτό συνεπάγεται και ή γρήγορη ανάρρωση του ασθενούς. Μειονεκτήματα αποτελούν ή κούραση των χειρουργών προϊούσης της επέμβασης ,λόγω των λεπτών χειρουργικών χειρισμών πού είναι αναγκασμένοι να κάνουν με την χρήση των ειδικών λαπαροσ-κοπικών  εργαλείων.

Ρομποτικά υποβοηθούμενη λαπαροσκοπική ριζική προστατεκτομή

Έχει όλα τά πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής μεθόδου και επιπλέον τά μισά από τά εργαλεία τά χειρίζεται το ρομποτικό σύστημα υπακούοντας στίς κινήσεις πού του μεταδίδει ό χειρουργός από την κονσόλα ρύθμισης . Έτσι αποφεύγεται ή υπερβολική κούραση στην χειρουργική ομάδα ,οί κινήσεις δε μέσα από το σύστημα γίνονται με περισσότερη σταθερότητα και ακρίβεια σύν το γεγονός της πολύ καλής προσέγγισης και πολύ καλής ορατότητας στο χειρουργικό πεδίο. Η ορατότητα του χειρουργού – χειριστή της κονσόλας είναι τρισδιάστατη , ενώ των άλλων δύο χειρουργών δυσδιάστατη από μόνιτορ  και το χειρουργικό πεδίο παρουσιάζεται σε μεγέθυνση πάνω από 12 φορές  σε σχέση με την φυσική εικόνα με γυμνό μάτι, δίνοντας έτσι την δυνατότητα για ανίχνευση λεπτομερειών από τους ιστούς ,πού σημαίνει καλύτερη  και λεπτομερέστερη  εργασία σε όλους τους χειρουργικούς χρόνους. Επίσης σού δίνεται και ή δυνατότητα γρήγορης εκτίμησης του κάθε προβλήματος πολύ πιο εύκολα  και ταυτόχρονα με την εφαρμογή μίας πολύ καλής αιμόστασης ,έχουμε ελάχιστη απώλεια αίματος.

Σημείωση

Όλες οι ανωτέρω τεχνικές προδιαγραφές, μας παρέχουν επίσης την ικανότητα, να διατηρήσουμε με τήν μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια τά αγγειονευρώδη δεμάτια  πού περιέχουν τά στυτικά νεύρα καθώς και να εφαρμόσουμε πολύ καλές τεχνικές στην κυστεο-ουρηθρική αναστόμωση ,για γρήγορη επάνοδο του ασθενούς στην εγκράτεια.  Ο ασθενής το ίδιο απόγευμα της επέμβασης σηκώνεται και μετά δύο (2) ημέρες εξέρχεται του Νοσοκομείου. Ο καθετήρας συνήθως αφαιρείται μετά από 6-7 ημέρες.

Β. Ακτινοθεραπεία

Εξωτερική Ακτινοβολία

Ο ασθενής τοποθετείται σε επικλινή θέση καί ένα μηχάνημα, με κυκλοτερείς κινήσεις εκπέμπει συγκεκριμένες δόσεις ακτινοβολίας ,σε θέσεις πού έχουν προσχεδιασθεί και δοθεί στο μηχάνημα από τον ακτινοθεραπευτή σύμφωνα  με το πρωτόκολλο θεραπείας για τήν συγκεκριμένη περίπτωση  του ασθενή. Οι συνεδρίες είναι σε καθημερινή βάση για 5 ημέρες την εβδομάδα για χρονικό διάστημα περίπου 7 εβδομάδων.

Βραχυθεραπεία

Αυτή ή μέθοδος συνίσταται στην τοποθέτηση ραδιενεργών κόκκων μέσα στον προστατικό ιστό σε προσχεδιασμένη από τον ουρολόγο διάταξη με την βοήθεια ειδικού πορώδους διαφράγματος και διορθικού υπερηχοτομογράφου.

Τά ραδιενεργά σπορίδια μεταφέρονται στον ιστό με την χρήση ειδικής βελόνης και διατάσσονται κατά τρόπον, πού ή ακτίνα επίδρασης τους να καλύπτει το μέγεθος του καρκινικού ιστού ,με την ακτινοβολία τους να παραμένει σε ενεργή κατάσταση για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν χρειάζεται να γίνει με κάποιο τρόπο ή απομάκρυνσης τους ,διότι αυτά παύουν να είναι ενεργά μετά από κάποιο διάστημα.

Βέβαια από την εφαρμογή της ακτινοβολίας υπάρχουν έντονες σχετικά παρενέργειες με συμπτώματα από την ουροδόχο κύστη ,όπως αλγος κατά την ούρηση , έπειξη ούρησης ,έντονη συχνουρία, όπως επίσης και συμπτώματα από το ορθό, με μαλακά κόπρανα  και πόνο κατά την αφόδευση. Επίσης στις παρενέργειες συγκαταλέγεται και ή στυτική δυσλειτουργία. Οι περισσότερες από τις παρενέργειες και ή ένταση τους, εξαρτώνται κύρια από την συνολική δόση ακτινοβολίας ,αφού σε αρκετές περιπτώσεις οι ακτινοθεραπευτές στην λογική να επιτύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε σχέση πάντα με την υποστροφή της νόσου, για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα ,βομβαρδίζουν με μεγάλες δόσεις τον προστατικό ιστό αλλά και τους γύρω ιστούς . Παρ΄όλα αυτά, τά αποτελέσματα τους σέ σχέση με το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών και το διάστημα μέχρι την βιοχημική ή και την κλινική υποτροπή είναι συγκρίσιμα σε αρκετές περιπτώσεις, με αυτά των χειρουργικών εξαιρέσεων του προστάτη.

Γ. Κρυοχειρουργική (Cryosurgery)

Είναι ή μέθοδος κατά την οποια ψύχεται ό προστατικός ιστός , προκειμένου να προκαλέσουμε τον θάνατο των καρκινικών κυττάρων. Πραγματοποιείται με την χρήση ειδικών βελονών κάτω από υπερηχογραφικη καθοδήγηση. Διοχετεύεται μέσα από αυτές τις βελόνες ψυχρό αέριο και μετά εναλλάσσεται με την ροή θερμού αερίου και αυτοί οί κύκλοι συνεχούς εναλλαγής ψυχρών και θερμών αερίων προκαλούν την καταστροφή των καρκινικών ιστών αλλά και του υγιούς προστατικού ιστού. Οί πολλές και σχετικά σοβαρές παρενέργειες από την εφαρμογή της μεθόδου, κρίθηκαν ως μη αποδεκτές από τον ιατρικό κόσμο και ή μέθοδος δεν φαίνεται να βρίσκει πολλούς υποστηρικτές.

Δ. Υπερθέρμανση του προστάτη (high – intensity focused ultrasound)

Εδώ ή συσκευή πού χρησιμοποιείται παράγει υψηλής συχνότητας ηχητικά κύματα πού κατευθύνονται σε συγκεκριμένους στόχους πού προκαθορίζει ό χειριστής του μηχανήματος ,με την κεφαλή εξόδου τών κυμάτων τοποθετημένη στο ορθό του ασθενούς. Τά ηχητικά κύματα παράγουν υψηλή θερμότητα, που καταστρέφει τον ιστό στον οποίον ενεργεί.

Είναι μια μέθοδος στην αρχή της με σχετικά καλά αποτελέσματα, πού όμως ή μακροχρόνια χρήση της θα αποδείξει και την αποτελεσματικότητα της ,σε σχέση με την υποτροπή του καρκίνου μετά από κάποιο διάστημα.

Επανεμφάνιση του καρκίνου του προστάτη

Αυτή η περίπτωση δεν είναι και τόσο σπάνια πλέον, αφού αρκετές σχετικά συντηρητικές θεραπευτικές παρεμβάσεις στον προστατικό καρκινικό ιστό, έχουν σαν αποτέλεσμα μετά από μερικά χρόνια, την αναβίωση των καρκινικών κυττάρων μέσα από τον ίδιο τον προστατικό ιστό ή από την ενεργοποίηση των καρκινικών κυττάρων που είχαν διαφύγει σε γειτονικούς ή απομακρυσμένους ιστούς. Όλα αυτά έχουν λοιπόν να κάνουν, με το πόσο ριζική και αποτελεσματική σε τελική ανάλυση, ήταν η αρχική μας θεραπευτική επιλογή.

Βέβαια έχουν γίνει και συνεχίζονται οι μελέτες για να συγκρίνουν τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα των ριζικών προστατεκτομών με αυτά των άλλων συντηρητικών παρεμβατικών χειρουργικών και μη επιλογών (όπως της κρυοθεραπείας, της θερμοθεραπείας με HIFU, της βραχυ-θεραπείας και της εξωτερικής ακτινοβολίας), με τα απώτερα αποτελέσματα σχεδόν να παρουσιάζονται συγκρίσιμα μεταξύ τους. Κάνοντας ένα σχόλιο εδώ μπορώ να αναφέρω ότι, τα άμεσα αλλά και τα απώτερα μετεγχειρητικά αποτελέσματα, μετά από την ρομποτικά υποβοηθούμενη ριζική προστατεκτομή φαίνεται να εμφανίζουν κάποια αξιοσημείωτη υπεροχή έναντι των άλλων μεθόδων. Αυτό δε έχει αρχίσει σιγά-σιγά να αποτυπώνεται καί στις καινούργιες μελέτες που συμπεριλαμβάνουν τους ασθενείς που έχουν υποβληθεί στην θεραπεία με αυτή την μέθοδο.

Μιλώντας δε και ειδικότερα για την περίπτωση της βιοχημικής κατά πρώτον επανεμφάνισης της νόσου (αύξηση του PSA) μετεγχειρητικά, μετά από ρομποτική ριζική προστατεκτομή, έχεις την δυνατότητα να τον χειρουργήσεις ξανά, κάνοντας πιθανά ένα ριζικό λεμφαδενικό καθαρισμό ή ενδεχομένως να παρέμβεις ξανά σε μια τοπική υποτροπή. Αλλά ακόμα και εάν αποφασίσεις για διαφόρους λόγους να μην υποβληθεί ο ασθενής ξανά σε χειρουργείο, μπορείς να προτείνεις την εξωτερική ακτινοβολία ως λύση σε συνδυασμό και με ορμονοθεραπεία, προκειμένου να τιθασεύσεις με πολύ καλές πιθανότητες την όποια επαπειλούμενη επιδείνωση, χωρίς να έχεις δυσάρεστες για τον ασθενή παρενέργειες από αυτή την επιλογή.

Στις άλλες όμως θεραπευτικές παρεμβάσεις, στην περίπτωση της υποτροπής, οι επιλογές λιγοστεύουν διότι εάν έχει αντιμετωπισθεί από την αρχή με εξωτερική ακτινοβολία, η θεραπευτική επιλογή μιας νέας σειράς ακτινοθεραπείας θα συνοδευτεί με πολλές παρενέργειες στην περιοχή, με συνέπεια να επηρεάσουν αρνητικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Η δε επιλογή μιας ριζικής προστατεκτομής μετά από ακτινοβολία (salvage radical prostatectomy), ούτε για τον χειρουργό είναι κάτι εύκολο αλλά ούτε και για τον ασθενή, για τον λόγο ότι μετά από ακτινοβολία η υφή των ιστών έχει υποστεί πολύ σοβαρές αλλοιώσεις που δυσκολεύουν αρκετά το έργο του χειρουργού. Ταυτόχρονα καί η μετεγχειρητική και η έν γένει πορεία του ασθενούς, δεν χαρακτηρίζεται από αυτό πού θέλουμε συνήθως να έχουμε, δηλαδή καλή ποιότητα ζωής για το άτομο.

Η κρυοχειρουργική σε ορισμένες περιπτώσεις αποτελεί μια ικανοποιητική εναλλακτική  επιλογή  σαν δεύτερη θεραπεία  σε καταστάσεις  καρκινικής υποτροπής σε τοπικό επίπεδο. Στις περιπτώσεις επανεμφάνισης του καρκίνου με μεταστάσεις που δημιουργούν μέτριας ή σοβαρής έντασης ενοχλήματα, δηλαδή αυτό πού λέμε “κλινική υποτροπή”, η ορμονοθεραπεία αποτελεί την συνήθη πρακτική αντιμετώπισης.

Ορμονοάντοχος καρκίνος του προστάτη

Ο καρκίνος πού δεν απαντά πλέον στην θεραπεία με τά LHRH ανάλογα ή και τά αντι-ανδρογόνα θεωρείται  ορμονοάντοχος. Σε αυτό το επίπεδο είναι πολύ δύσκολή ή θεραπεία του. Μπορούν να γίνουν κάποιες ενέργειες ,πού έχουν σχέση με εναλλαγές φαρμάκων ,αποσύρσεις αντιανδρογόνων ,αυξήσεις των δόσεων, με σκοπό  να έχουμε  πιο καλή ανταπόκριση του καρκίνου ,με κύριους στόχους την επιβράδυνση ή και την αναστολή της επιδείνωσης του καρκίνου. Στο επίπεδο λοιπόν πού θα υπάρξουν στοιχεία τά οποία θα υποδηλώνουν την ανθεκτικότητα των καρκινικών κυττάρων στην ορμονοθεραπεία 1ης  γραμμής ,όπως βιοχημική υποτροπή ή κλινικά συμπτώματα από εμφάνιση μεταστάσεων ή επιδείνωση και εμφάνιση νέων μεταστατικών εστιών σε σχέση με την προηγούμενη κατάσταση ,τότε θα μιλάμε για ορμονοάντοχο καρκίνο και θα εφαρμόσουμε την ορμονοθεραπεία 2ης γραμμής.

Η ορμονοθεραπεία 2ης γραμμής περιλαμβάνει μια σειρά από ενέργειες  όπως είναι:

  • Αντικατάσταση των αντι-ανδρογόνων
  • Απόσυρση  των αντι-ανδρογόνων
  • Αναστολείς των επινεφριδιακών ανδρογόνων
  • Οιστρογόνα
  • Στεροειδή
  • Νέες  θεραπείες (ASF καί Αμπιρατερόνη)

Η αποτυχία των ορμονικών χειρισμών 2ης γραμμής ,όπου εδώ έχουμε πλέον να κάνουμε με ευνουχοάντοχο καρκίνο προστάτη, θα μας οδηγήσει στην εφαρμογή χημειοθεραπείας με φάρμακα πού ήδη έχουν μελετηθεί και έχουν δείξει δυνατότητες αναστολής της εξέλιξης της νόσου, με κύριους  εκπρόσωπους την Εστραμουστίνη , την Δοσιταξέλη και την μιτοξανδρόνη.
Ταυτόχρονα νέες μελέτες  ευρίσκονται σε εξέλιξη ,χρησιμοποιώντας διάφορα είδη θεραπευτικών επιλογών όπως:

  • Εμβόλια και ανοσοθεραπείες.
  • Χημειοθεραπείες 2ης γραμμής.

Συμπεράσματα και επισημάνσεις

Είναι δεδομένο ότι ό καρκίνος του προστάτη είναι μια ασθένεια πού θα χτυπήσει την πόρτα στους περισσότερους άνδρες της ηλικίας των 65 ετών και άνω. Το θέμα είναι ότι έχουμε την δυνατότητα να μειώσουμε αυτά τά ποσοστά εμφάνισης της ασθένειας ,αλλά ακόμα και όταν αυτή ή πάθηση αρχίζει να εξελίσσεται στον προστατικό αδενικό ιστό ,να μπορέσουμε να την ανιχνεύσουμε το ταχύτερο δυνατό και να την θεραπεύσουμε σε πρώιμο στάδιο εξέλιξης ,με ριζικό τρόπο παρέμβασης. Επιδιώκοντας να μειώσουμε το ποσοστό εμφάνισης της ,ή πρόταση μου στηρίζεται σε μερικούς κύριους παράγοντες, στους οποίους θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή  όπως:

  • Διατροφή: Καλό θα είναι να γυρίσουμε σε διατροφικές συνήθειες πού περιλαμβάνουν λιγότερο κόκκινο κρέας και ζωικά λίπη  και περισσότερο όσπρια, δημητριακά και λαχανικά.
  • Παχυσαρκία: Είναι αναγκαία ή μείωση βάρους σε επίπεδα πού ό οργανισμός δεν θα καταπονείται και πού ο μεταβολισμός δεν θά επηρεάζεται  σε σημαντικό επίπεδο.
  • Ζαχαρώδης Διαβήτης: Είναι ασθένεια πού καταπονεί τον οργανισμό σε πολλά επίπεδα και μειώνει τις αντιστάσεις του.
  • Υπερχολησταιριναιμία: Σχετίζεται με αυξημένη παραγωγή και διαταραχή ορμονών πού ασκούν αρνητική επίδραση στον προστάτη.
  • Χρόνιες φλεγμονές του προστάτη. Εδώ θα πρέπει να δώσουμε πολύ μεγάλη προσοχή, διότι είναι ή πάθηση πού οδηγεί τον μεγαλύτερο αριθμό τών ασθενών στον ουρολόγο αλλά ταυτόχρονα είναι και εκείνη πού, είτε έχει συμπτώματα πολλά και ενοχλητικά ,είτε ελαφρά και ανώδυνα , είτε και καθόλου ενοχλήματα δηλ. ασυμπτωματική σαν πάθηση, εντούτοις προκαλεί προοδευτικά τά προβλήματα της υπερπλασίας του αδένα στο πλείστο των περιπτώσεων  και επιπροσθέτως ή παρουσία της συνδυάζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της καρκινογένεσης στον προστάτη. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι, οί περισσότεροι συνάδελφοι μου αντιμετωπίζουν την πάθηση εντελώς επιφανειακά ,αρκούμενοι στην υποκειμενική και μόνο μείωση των ενοχλημάτων (δηλ. μόνο όταν αυτά υπάρχουν), χωρίς να προσπαθούν ή και να μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο. Όμως σύγχρονες  εργαστηριακές και επιδημιολογικές μελέτες, έχουν καταδείξει με αρκετά σημαντικά στοιχεία, την σύνδεση αυτής της πάθησης δηλ. της χρόνιας προστατίτιδας και του καρκίνου του προστάτη. Θα έλεγα λοιπόν ότι είναι απόλυτα σημαντικό στοιχείο, να ξέρουμε σε ποιόν ουρολόγο απευθυνόμαστε και εάν αυτός έχει την δυνατότητα να αξιολογήσει απόλυτα την κατάσταση της χρόνιας φλεγμονής και βέβαια εάν μπορεί και να την θεραπεύσει. Θα παραθέσω ειδικό άρθρο στην ιστοσελίδα όπου θα δεικνύεται πολλαπλώς αυτή ή σύνδεση των δύο παθήσεων του προστάτη. Επίσης παραθέτω και άρθρο, όπου εξηγώ γιατί είναι δύσκολη ή αντιμετώπιση αυτής της πάθησης ,αλλά και ποιος τρόπος είναι καλύτερος για την θεραπεία της.

Προσπαθώντας από την άλλη μεριά, να ανακαλύψουμε τά καρκινικά κύτταρα το συντομότερο, προκειμένου να εφαρμόσουμε μια ριζική θεραπεία στον ασθενή, η πλέον κατάλληλη μέθοδος είναι η τακτική ετήσια επίσκεψη στον ουρολόγο. Αυτό γίνεται προκειμένου εκείνος να εκτιμήσει:

  • Την ύπαρξη χρόνιας φλεγμονής στον αδένα, που αποτελεί συχνή αιτία καρκινογένεσης.
  • Την σύσταση του αδένα με την δακτυλικη εξέταση (DRE).
  • Τις τυχόν διαταραχές της ούρησης αντικειμενικά με την διενέργεια ουροομετρικού ελέγχου (Urogram).
  • Τις επιπλοκές ή αλλαγές στον προστακτικό αδενικό ιστό με την διενέργεια εξετάσεων που σημαντική θέση κατέχει ο υπερηχογραφικός έλεγχος.
  • Την αντικειμενική εικόνα του προστάτη, με την διενέργεια (εκτός των άλλων) του διορθικού υπερηχογραφήματος του προστάτη (TRUSP).
  • Τις εργαστηριακές διαφοροποιήσεις του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA).

Η διενέργεια βιοψίας είναι απαραίτητη, όταν ή δακτυλικη εξέταση δείξει ύπαρξη σκληρίας, ή όταν στο διορθικό υπερηχογράφημα υπάρξουν ύποπτες αλλοιώσεις όπως υποηχογενής βλάβη με αυξημένη αγγείωση ή ισοηχογένεια.

From Our Blog

Εξηγώντας την Προστατίτιδα με Εικόνες Η Georgiadis Urology παρουσιάζει μια σειρά από σύντομα τρισδιάστατα (3D) βίντεο που εξηγούν οπτικά την προστατίτιδα, μερικά από τα κύρια συμπτώματα και τις…
Φέρνοντας την Τεχνητή Νοημοσύνη στο Πρόβλημα της Προστατίτιδας Στον 21ο αιώνα, έχουμε παρακολουθήσει εντυπωσιακές εφευρέσεις, όπως το AlphaFold της DeepMind, το ChatGPT της OpenAI, το AI-augmented OCT του…
Πως βελτιώνεται ο προστάτης κατά την διάρκεια της θεραπείας προστατίτιδας με το “Georgiadis Protocol”; Σε αυτό το άρθρο θα παρουσιάσουμε την ποσοστιαία βελτίωση στις ζώνες του προστάτη για…